We worden vroeg wakker in Sand, want om kwart over vier uur is het al licht. De meesten zitten op de afgesproken tijd van half acht al aan de ontbijttafel. Er staat een flinke etappe van 150 km op het programma. Vlak voor vertrek maken we een groepsfoto met de wielershirts die speciaal voor de reis naar de Noordkaap zijn gemaakt. Helaas ben ik net te laat voor de groepsfoto omdat ik meer tijd nodig heb om mijn bagage in te pakken.
We horen van het hotel dat de boot die we willen nemen vanuit Sand niet meer vaart, omdat er verderop een brug is aangelegd. Dat betekent dertig kilometer omrijden, waardoor de totale afstand op 180 km zou uitkomen. Een andere optie is om de andere kant op, over weg ‘13’ te rijden, die na 60 km uitkomt op de geplande route. We slaan daarmee een berg over, waardoor de etappe lichter uitvalt. Dat vinden de meesten niet erg, zo valt op te maken uit de reacties.
De weeromstandigheden maken de rit echter zwaar. In het begin is alleen het wegdek nat en schijnt zelfs de zon, maar daarna krijgen we regelmatig buien. Ook rijden we door diverse tunnels, die niet altijd even goed verlicht zijn. Na een stop bij de bus voor een kop koffie met koek rij ik snel weer verder, om te voorkomen dat ik te veel afkoel. Bij Hara kom ik uit op een T-splitsing. Ik weet niet welke kant ik op moet, omdat ik nog niet op de originele route zit. Ik bel Rienk. Hij zegt dat we naar Odda moeten. Linksaf dus. Net als ik weer opstap komen Roel en Moniek langs, die ook linksaf slaan.
Bij Hara begint de stevige klim naar de Roldalsfjellet (Gamleveien). Het begint te regenen en het koelt flink af: op de top is het zo’n drie graden. Ik trek mijn regenjas aan. In de afdaling krijg ik last van koude vingers en begin ik te klappertanden. Ook merk ik bij het remmen dat er speling zit in mijn balhoofd. Als geroepen passeert begeleider Rienk me, waardoor ik een buff en winterhandschoenen uit de bus kan pakken. Roel en Moniek komen bij me. Rienk en Roel helpen me ook met het vastzetten van mijn balhoofd, waardoor ik veilig verder kan rijden.
We dalen af over een brede weg. In de afdaling kan ik mezelf warm trappen. In Odda warmen we ons op in een tankstation, dat voorzien is van een kleine supermarkt en koffieruimte. Daar drinken we cappuccino en eten we warme wafels. We zien andere fietsers passeren, zoals mijn kamergenoot Fred Fouraschen. Ook hij heeft het koud gehad en warmt zich op in de koffiecorner van het tankstation. De laatste 35 kilometers gaan langs het fjord en zijn glooiend. Vlak voor Utne barst een flinke regenbui los. We rijden door en laten ons natregenen.
Behoorlijk doorweekt komen we aan bij het hotel, waar Hemke en Arnoud al een uur eerder zijn gearriveerd. De mannen zitten bij de open haard om hun kleren op te laten drogen. Na een kop hete thee voel ik me weer een stuk beter. Een uur later komt de bus, waardoor we onze bagage naar de kamers brengen en heerlijk warm kunnen douchen. De fietsers druppelen letterlijk binnen, na een epische etappe vol verhalen. Het ene verhaal is nog sterker dan het andere.
Vier fietsers waaronder Jan Veldt slaan bij Hara rechtsaf en rijden de verkeerde kant op. Ze beklimmen een bergpas terwijl de regen overgaat in sneeuw. Na 25 km komen ze erachter dat ze verkeerd zitten en keren ze om. Ze rijden daardoor 50 km meer dan de rest. Met Quirine gaat het vandaag beter dan gisteren. Toch krijgt ze te maken met een onaangename verrassing. Na een pauze op een bankje in Odda vergeet ze haar rugzak met kostbare spullen mee te nemen. Ze komt er 10 kilometer later pas achter. Ze belt begeleider Rienk. Hij rijdt met haar in de bus naar het bankje waar haar rugzak nog onaangeroerd staat. Gelukkig maar.
Foto's: Roel Wierda en Adrie Nillesen
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.