Dinsdag 9 juli 2019. Van de Noordkaap-reis is de eerste week achter de rug. Nog twee weken te gaan. Vandaag gaat de etappe naar Grong. In het hotel blijkt bij aankomst een uitvaartceremonie aan de gang.
Slecht geslapen. Diverse passerende auto’s en een los putdeksel in de straat van het hotel zorgden voor een onrustige nacht. Gelukkig zit het weer mee: bewolkt, maar warmer en droger dan voorgaande dagen. Het is nog een beetje nat op het wegdek als ik vertrek vanuit Levanger. Ik sluit even aan bij Pieter en Fred, maar die waarschuwen me dat ze een alternatieve route rijden. Ze kiezen voor wegen die parallel aan de E6 lopen, waardoor ze minder last hebben van passerend verkeer. Hierdoor lopen ze wel kans om af en toe op onverharde wegen uit te komen, maar dat hebben ze er wel voor over.
Ik besluit Pieter en Fred niet te volgen en rij de aangegeven route, over of langs de E6, net als de meeste anderen. We rijden waar het kan over het fietspad, maar dat loopt niet altijd naast de weg. Enkele fietsers zoeken naar de afslag en besluiten om over de E6 te rijden, die op dat stuk op een snelweg lijkt. Op de driebaansweg houden we uiterst rechts, al passeert het overige verkeer op ruime afstand. Even verderop zie ik drie andere fietsers over de vangrail klimmen. Het moet niet gekker worden vandaag.
We rijden langs het Tronsheimfjord, waar we pauzeren bij de bus van Rienk. Na de koffiestop gaat het bij Steinkjer even omhoog door het bos, een verrassend steile klim. Ook bij Kne vertoont de weg een forse knik, om uit te komen bij het Snasavatnet fjord. Daar breekt de zon door de wolken en wordt de lucht steeds blauwer. Hierdoor wordt een stuk warmer en kunnen we onze arm- en beenstukken uitdoen. Het lijkt wel zomer. Een groot verschil met de regenrit van gisteren. Tijdens de tweede stop laven we ons in de warmte van de zon op de parkeerplaats bij de bus van Rienk.
Na de tweede stop bij het fjord rijden we verder over de E6. Inmiddels is het zonnig geworden. Na het fjord krijgen we diverse klimmen, tot zo’n 230 meter. En met wind tegen is het laatste stuk pittig zwaar. We komen aan in Grong, waar in het hotel op dat moment net een uitvaartceremonie wordt gehouden. Een meisje zingt een mooi lied, begeleid op piano. We besluiten om in het centrum van Grong een terrasje te pakken. Als we na anderhalf uur terugkomen zien we de gasten in nette kleding naar buiten komen. Een van hen zegt dat hij graag met ons naar de Noordkaap zou willen fietsen.
Het hotel in Grong is een groot oud huis met diverse gangen en kamers. Aan de muur hangen foto’s van vroeger, van een jongen naast een levensgrote vis tot een gezin van honderd jaar geleden. Alsof de tijd stil staat. Toch heeft het hotel wifi. Na het diner poets ik de fiets. Martin heeft problemen met zijn achterwiel: zijn body ‘helemaal gaar’. Hij neemt de volgende dag een reservewiel in gebruik. Ook John heeft materiaalpech: zijn derailleur is krom. Hij krijg de reservefiets van Hemke, die Parijs – Roubaix heeft weerstaan. Dan moet het ook lukken op de Noorse wegen, op weg naar de Noordkaap.
Na de tweede stop bij het fjord rijden we verder over de E6. Inmiddels is het zonnig geworden. Na het fjord krijgen we diverse klimmen, tot zo’n 230 meter. En met wind tegen is het laatste stuk pittig zwaar. We komen aan in Grong, waar in het hotel op dat moment net een uitvaartceremonie wordt gehouden. Een meisje zingt een mooi lied, begeleid op piano. We besluiten om in het centrum van Grong een terrasje te pakken. Als we na anderhalf uur terugkomen zien we de gasten in nette kleding naar buiten komen. Een van hen zegt dat hij graag met ons naar de Noordkaap zou willen fietsen.
Het hotel in Grong is een groot oud huis met diverse gangen en kamers. Aan de muur hangen foto’s van vroeger, van een jongen naast een levensgrote vis tot een gezin van honderd jaar geleden. Alsof de tijd stil staat. Toch heeft het hotel wifi. Na het diner poets ik de fiets. Martin heeft problemen met zijn achterwiel: zijn body ‘helemaal gaar’. Hij neemt de volgende dag een reservewiel in gebruik. Ook John heeft materiaalpech: zijn derailleur is krom. Hij krijg de reservefiets van Hemke, die Parijs – Roubaix heeft weerstaan. Dan moet het ook lukken op de Noorse wegen, op weg naar de Noordkaap.
Foto's: Adrie Nillesen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten