Het is koud en grijs weer als we rond 8h30 vanuit de jeugdherberg vertrekken. Op het programma staat een rit van 127 km met meer dalen dan klimmen. We rijden over de E6, een brede doorgaande weg naar het noorden. Er zijn op dit stuk amper parallelwegen, dus we moeten rekening houden met vrachtwagens, kampers en andere auto’s die ons passeren. Het valt mij echter op dat de meeste automobilisten inhouden en pas inhalen als er geen tegenliggers zijn. Dat maakt het rijden op dit soort doorgaande wegen een stuk veiliger. Natuurlijk zijn er ook enkele automobilisten die ons dichter passeren, en daarom moeten we goed rechts houden en blijven opletten.
We klimmen van circa 700 meter naar een hoogvlakte van rond de 1000 meter. Met de wind tegen is het berekoud: het is rond de 4 graden. Ik krijg last van koude vingers en koude voeten, en probeer mijzelf warm te fietsen door harder te rijden. Dat helpt maar gedeeltelijk. Gelukkig staat na circa 25 km begeleider Rienk met de bus voor een kop koffie en pannekoeken met stroop of suiker. Tijdens de koffiestop trek ik mijn winterhandschoenen, overschoenen en dikke beenstukken aan. Dat rijdt een stuk aangenamer, zeker in de afdaling die volgt. Even is het spannend als we drie schapen passeren, waarvan er één vlak voor ons oversteekt. Gelukkig weten we het dier te ontwijken, maar we zijn gewaarschuwd: schapen zijn gevaarlijker dan passerende auto’s…
Ik rij op kop van een groepje met Monique, Piet en Gerard, maar na een plaspauze pik ik aan bij de drie snelle rijders Hemke, Arnoud en Roel. We rijden kop over kop een strak tempo. We schieten daardoor lekker op, zodanig zelfs dat we de tweede bevoorrading dreigen te missen. Gelukkig weten we Rienk over te halen om 12 km verderop naar ons te komen, zodat we van hem toch nog een warme bouillon en pannenkoeken kunnen krijgen. Inmiddels is de andere groep ons gepasseerd, die we verderop bijhalen. Omdat het parkoers nagenoeg vlak is kunnen we bij elkaar blijven, waardoor we met een groep van acht finishen bij de Gulvag camping, na slechts vier uur rijden over 127 km.
Op de camping verblijven we in trekkershutjes, die bijna zo luxe zijn als een hotelkamer. De ‘cabins’ hebben een toiletruimte met warme douche, elektrische kachel en een grote TV. Het stapelbed zorgt voor discussie wie onder en wie boven moet slapen, maar daar komen we wel uit. Doordat de zon schijnt lukt het ook nog redelijk om de wielerkleren schoon en droog te krijgen. ’s Avonds eten we pizza in het restaurant van de camping, dezelfde plek waar we de volgende ochtend vanaf half acht zullen ontbijten. Na het eenvoudige doch voedzame diner maak ik een wandeling over de camping, waar ook enkele andere gasten zijn aangekomen. Ook voor hen is de vakantie begonnen.
Foto's: Adrie Nillesen, Roel Wierda, Norbert Cuiper
Geen opmerkingen:
Een reactie posten