Tijdens de derde etappe van de fietsreis naar de Noordkaap komen we ook andere Nederlanders tegen. Een van hen blijkt een vrijwilliger te zijn van le Champion. Het is een kleine wereld in Noorwegen!
Bewolkt, regenachtig weer. De boot vanuit Utne naar Kvandall zou om half negen vertrekken, dus enigszins gehaast ontbijten we en laden we de bagage in de bus. Bij nader inzien vertrekt de boot pas om half tien, waardoor we nog genoeg tijd hebben voor een kop koffie in het hotel. Voordat we van de boot gaan, deelt Rienk dropjes uit. Ik rij de eerste 20 km in het wiel van Hemke en Arnoud, maar als de eerste klim zich aandient, laat ik ze gaan. Ik trek bij een waterval mijn Noordkaap-shirt met lange mouwen uit. Te warm. Bovenop is het echter fris. Als het begint te regenen schuil ik even in een bushokje om het shirt weer aan te trekken. Net daarna komt Roel voorbij en sluit ik bij hem aan.
We rijden over een fietspad naar Voss. De fietspaden in Noorwegen worden gedeeld met wandelaars. Op het pad moet je als fietser over drempels en omrijden om de route te volgen. Dat is niet optimaal, dus als het mag rijden we over de autowegen, die over het algemeen redelijk rustig zijn. In Myrkdalen begint de beklimming naar de 1.044 meter hoge Vikafjellet Sor, een mooie rustige klim met enkele haarspeldbochten. Na de laatste haarspelbocht krijg ik honger en stop ik om een broodje honing te eten. Denk dat ik gisteravond te weinig heb gegeten. Roel passeert me, waarna ik even later weer aanpik. Samen komen we boven op de top, waar we door een donkere tunnel rijden.
Een snelle afdaling brengt ons in Vikoyri. Omdat het weer gaat regenen besluiten Roel en ik om koffie te drinken en een wafel te eten in het tankstation. Met wind in de rug rijden we naar Vangsnes, waar we de boot naar Hella moeten nemen. Halverwege roept een man langs de kant van de weg ‘Zijn jullie van Le Champion?’. We stoppen en maken een praatje. Het is Piet Boonstra, die bij Le Champion als vrijwilliger werkt en op vakantie is in Noorwegen. Hij kent ook deelneemster Ella Conijn, die na ons zal passeren. Het is een kleine wereld. Dat merken we ook op de boot waar we door een Nederlandse dame worden aangesproken die in het noorden van Zweden woont.
De laatste 16 km rijden we langs het fjord naar het hotel in Leikanger. Bij aankomst zien we dat de bus er nog niet is. We hebben geen zin om rond te hangen in het hotel en gaan wat eten en drinken in het dichtstbijzijnde tankstation. Daar zien we ook de andere fietsers langskomen, maar die rijden zonder ons te zien door naar het hotel. Alleen Adrie Nillesen ziet onze fietsen staan en sluit zich bij ons aan. Als we een uur later inchecken bij het hotel vernemen we al snel dat de bus is aangekomen. We halen de bagage op en gaan douchen. Het diner is een uitgebreid lopend buffet, en sommige fietsers lijken wel uitgehongerd, zoveel eten ze. Het is de afsluiting van een fijne dag met wisselvallig weer.
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.